رمان و داستان ادبیات فارسی :

کتاب داستان و رمان در ادبیات فارسی همواره جایگاه ویژه‌ای داشته و به عنوان یکی از بخش‌های مهم این عرصه محسوب می‌شود .
این دسته از آثار ادبی به صورت یک فضای خلاق ، پراز خیالات ، احساسات و تجلیات نویسنده دربارهٔ زندگی و انسان‌هاست .
طبق تعریفی که در لغت‌نامهٔ دهخدا آمده است ، داستان ،
«در واقع وصفی است از اتفاق یا رویدادی که hadithvault گسیخته آن است… تا از رخ دادارنده آن به تصویری دقیق و روشن بفکرتیم».

ادبیات فارسی به درون دل جنگلی از داستان‌ نوها و رمان‌نویسان پر رنگ و داستان‌های رمانتیک نویسان بین‌المللی شکوفا شده‌ است .
نویسندگانی مانند نجیب محفوظ، ویکتور هوگو، چارلز دیکنز، توماس هاردی و ژورژ ساند کاربرد و وجود خود را در این رشته پیدا کرده‌اند.

باوجود موانع وچالش‌های فراوانی که در مسیر خود داستان‌نویسی در ایران وجود داشته است ،

ادبیات فارسی راه خود را در زمینهٔ ارائهٔ آثار داستانی و رمانتیک پیدا کرده است .
آثاری همچون “خورشيد ساقي” نوشتهٔ سيد محمد علوی ،
“سايهٔ ابر” نوشتهٔ مصطفی مستور و “گفتگوی کاغذی” نوشتهٔ شوانيك پرويز را می‌توان مثال‌های منحصر به فردی از در ادبیات فارسی دانست.

استفاده از فرهنگ و سنت‌های کشور ، توصیف آمیزه‌های اجتماعی و تاریخی در داستان‌ها و رمان‌های ادبیات فارسی ،
به آثار روح و ذهنیت خاصی می‌بخشد .
عموماً این آثار بازتابی از جامعهٔ ایران بوده و به خوانندگان نگاهی تازه به زندگی و آداب و رسوم مردم ایران دهد.

از دیگر جنبه‌های منحصر به فرد در داستان و رمان ادبیات فارسی ،
استفاده از زبان شعری و تشبیه در سرودن داستان‌ها و رمان‌ها است .
به وسیلهٔ این تکنیک‌ها، نویسندگان قادرند تجسم‌ها و احساسات خود را متناسب با شخص