روانشناسی متقابل :
روانشناسی متقابل ، یک نظریه و زمینه مطالعاتی در دنیای علم روانشناسی است
که به واکاوی و تحلیل روابط دوطرفه بین فرد و محیط اجتماعی وفادار است .
این نظریه بر این ایده تکیه دارد که هر دو جنبه روانشناختی، فردی و اجتماعی، تاثیر قویی در رشد و توسعه فرد دارند و این تاثیر، به شکل یک روند و تعامل همزمان رخ می‌دهند.
ویژگی :
یکی از خصوصیات جالب روانشناسی متقابل این است که بر خلاف روانشناختی سنتی
که تمرکز خود را بر روشنگری و درک فردی متمرکز می‌کند ،
رابطه متقابل بین فرد و محیط را مورد بررسی قرار می‌دهد .
این یعنی فرد را در شرایط و وضعیت‌های مختلف شناسایی کرده و ارتباط شخص با اجتماع را واکاوی می‌کند.

یک محتوای جدید و منحصر به فرد در این زمینه  می‌تواند به بررسی اثر بخشی دو عامل متقابل روانشناختی و اجتماعی در ترکیب ابراز هویت فردی با آزادی و پذیرش اجتماعی مبتنی باشد .
با دقت بررسی این ارتباط و اثر متقابل ، می‌توانیم نکات مهمی را درک کنیم که حتی برای توسعه شخصی و اجتماعی، بسیار حائز اهمیت هستند.

بر این دیدگاه استوار است که فرد با همه جنبه‌های مختلف و تعاملات خود، در فرآیند رشد و توسعه پیش می‌روند .
بنابراین، با مطالعه و تحقیقات دقیق در این حوزه، محتوای جدید و منحصر به فردی درباره روانشناسی متقابل و ارتباطات انسانی می‌توان تولید کرد.

به طور خلاصه ، روانشناسی متقابل با تاکید بر تعامل بین فرد و محیط، یک زمینه پژوهشی جدید در دنیای روانشناسی است .
بررسی و تحلیل روابط دوطرفه و اثرات متقابل بین این دو عامل ،
می‌تواند به درک عمیق‌تری از رشد و توسعه فرد منجر شود و تاثیرات اجتماعی بر آنها را بشناساند.